Podstawowe cechy tkanin

Każda tkanina charakteryzuje się pewnymi cechami, które decydują o jej wartości użytkowej. Do cech tych należą: wymiary, masa, wytrzymałość na rozerwanie, odporność na tarcie, sprężystość, kurczliwość po zmoczeniu, gniotliwość, przewiewność, ciepłochronność, przemakalność i higroskopijność. Wymiary dotyczą długości, grubości i szerokości tkaniny. Długość i szerokość tkaniny mają duże znaczenie dla przemysłu odzieżowego – wpływają na ilość powstałych odpadów. Masa tkaniny zależy od numeru przędzy, z której jest ona wyprodukowana, oraz od gęstości, czyli ilości nici osnowy i wątku przypadających na 1 cm. Na masę tkaniny mają również wpływ substancje impregnacyjne i apreterskie oraz rodzaj użytej apretury. Odporność na tarcie jest ważną cechą tkanin odzieżowych. Zależy głównie od skrętu nitki, splotu tkaniny, jej gęstości i wykończenia. Sprężystość ma znaczenie dla użytkownika tkanin. Tkanina sprężysta nie mnie się, a po zgnieceniu szybko się rozprostowuje. Dużą sprężystość wykazują tkaniny wełniane i jedwabne, najmniejszą zaś tkaniny lniane i z jedwabiu wiskozowego. Kurczliwość tkanin polega na zmniejszeniu się ich wymiarów po zmoczeniu, praniu i prasowaniu. Wyroby wykonane z tkanin kurczliwych po wypraniu stają się często niezdatne do użytku. Gniotliwość jest ujemną cechą tkanin, powodującą powstawanie fałd i zmarszczek w miejscu zagnieceń. Przewiewność tkanin umożliwia cyrkulację powietrza i parowanie potu. Zależy ona od użytego surowca, od gęstości tkaniny i jej wykończenia. Przewiewność jest jedną z higienicznych właściwości tkanin.