Różnice między obligacjami hurtowymi a detalicznymi. Wszystkie obligacje hurtowe są papierami wartościowymi na okaziciela. Nominał obligacji wynosi 1000 zł. Łączna wartość nominalna obligacji wyemitowanych w danym roku nie może przekroczyć kwot określonych w ustawie budżetowej. Wszystkie informacje dotyczące obligacji oraz szczegóły danej oferty zawarte są zawsze w listach emisyjnych wydawanych przez ministra finansów i publikowanych w prasie o zasięgu ogólnokrajowym.
Wartość nominalną obligacji danej emisji, podobnie jak stopę procentową, według której obligacje są oprocentowane, wreszcie wysokość należnych odsetek i sposób obliczenia stopy dyskonta, określa list emisyjny. W liście emisyjnym znajduje się również cena zakupu obligacji dla jednej oferty i sposób wyliczenia ceny, wykaz okresów odsetkowych, dni ustalenia praw do odsetek oraz dni wymagalności odsetek dla obligacji serii o danym terminie wykupu.
Rodzaje obligacji hurtowych
Emitowane przez Skarb Państwa i dostępne na przetargach hurtowe obligacje skarbowe mają stałe lub zmienne oprocentowanie. W ofercie są także obligacje zerokuponowe. Obecnie oferowane są następujące obligacje hurtowe:
obligacje dwuletnie „zerokuponowe” (OK),
obligacje pięcioletnie o stałym oprocentowaniu (PS),
obligacje dziesięcioletnie o stałym oprocentowaniu (DS),
obligacje dziesięcioletnie o zmiennym oprocentowaniu (DZ),
Oprocentowanie obligacji naliczane jest od wartości nominalnej w kolejnych, poszczególnych okresach odsetkowych. Naliczanie oprocentowania rozpoczyna się od dnia zapłaty za obligacje, natomiast od momentu wykupu obligacje nie podlegają oprocentowaniu.
Rozliczaniem i przechowywaniem obligacji hurtowych zajmuje się Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych (KDPW). Bezpośredni dostęp do przetargów w NBP jest zarezerwowany wyłącznie dla podmiotów posiadających status DSPW oraz dla Banku Gospodarstwa Krajowego – pozostali inwestorzy zainteresowani nabyciem tych papierów muszą skorzystać z pośrednictwa DSPW.
Bony skarbowe to – obok obligacji – drugi rodzaj papieru wartościowego, którego emisja służy finansowaniu deficytu budżetowego. Pierwsza emisja bonów skarbowych miała w Polsce miejsce w 1991 roku. W odróżnieniu jednak od obligacji, bony skarbowe są instrumentem krótkoterminowym: ich maksymalny czas „życia” nie przekracza 52 tygodni (czyli roku). Bony sprzedawane są na przetargach, w których biorą udział inwestorzy instytucjonalni (banki i biura maklerskie).
Gdzie można kupić obligacje detaliczne?
Nominał tych obligacji wynosi 100 zł, emitowane są co miesiąc, a oferowane są osobom fizycznym, stowarzyszeniom, innym organizacjom społecznym i zawodowym oraz fundacjom wpisanym do rejestru sądowego. Obligacje skarbowe już od pierwszej serii (od czerwca 1992) emitowane są w formie zdematerializowanej. Oznacza to, że nie mają postaci fizycznej i istnieją jedynie jako zapis komputerowy. W przypadku obligacji dwu- i czteroletnich nabywca musi wskazać rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy w banku, na który trafią pieniądze w chwili wykupu obligacji.
Kupując obligacje detaliczne, można za nie płacić:
– gotówką,
– bankowym czekiem gotówkowym,
– przelewem na rachunek POK,
– odpowiednimi obligacjami poprzedniej serii przedkładanymi do wykupu (zamiana, rolowanie),
– innymi formami płatności akceptowanymi przez POK (zależą one od regulaminu danego biura maklerskiego).
Zamiana czyli rolowanie obligacji
Kolejną formą nabywania obligacji jest ich zamiana. Właściciele obligacji trzyletnich, dla których zbliża się termin wykupu, mogą przedłużyć inwestycję, dokonując zamiany (rolowania) na kolejną serię tych obligacji. Aby zachęcać do przedłużania inwestycji, często cena zamiany nowej serii ustalana jest poniżej ceny emisyjnej (tzn. z dyskontem).
